စပါးရိပ္ခ်ိန္ဆိုရင္ ေခါင္းျဖတ္ထားတဲ့ ေႁမြေတြကို အေခြလိုက္ထည့္ထားတဲ့ လင္ပန္းကိုယ္စီရြက္ၿပီး ေႁမြလိုက္ေရာင္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို မနက္ခင္းတိုင္း ေတြ႕ရတတ္တယ္။
လင္းေႁမြ ၊ ေရေႁမြ ၊ ေႁမြေပြး အစုံပဲ..
ေႁမြေပြးဆိုရင္ေတာ့ ေစ်းႀကီးတယ္။
တစ္ေကာင္ကိုေသာင္းဂဏန္းဝန္းက်င္ ေပးရတယ္။
လင္းေႁမြတို႔ ေရေႁမြတို႔က ပိသာခ်ိန္နဲ႔ေရာင္းတာမို႔ ေစ်းသိပ္မႀကီးဘူး..။
ဒါေၾကာင့္ ေႁမြဖမ္းသမားေတြက ေႁမြေပြးကို ဦးစားေပးလိုက္ရွာၿပီး ဖမ္းၾကတယ္။
ေႁမြလိုက္ဖမ္းတဲ့ ေႁမြမုဆိုး ကရင္ဖထီးႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
တစ္ေနကုန္ အရက္ေလးေသာက္လိုက္ အိပ္လိုက္နဲ႔ ညက်မွ ႏွစ္ခြမွိန္းေလးကိုင္ ၊ ဝါးပလိုင္းေလးလြယ္ ၊ ဓားမတိုေလး ခါးၾကားထိုးၿပီး ကြမ္းေလးတဖြီဖြီဝါးလို႔ ေႁမြလိုက္ဖမ္းေတာ့တာပဲ။
သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္က နည္းနည္းဆာေနေတာ့ လမ္းေလၽွာက္ရင္ ျမန္ျမန္မေလၽွာက္နိုင္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ည ၃ နာရီေလာက္ဆိုရင္ အိမ္ေရွ႕ကေန ေတာစီးဖိနပ္သံ တဂြက္ဂြက္နဲ႔ သူအိမ္ျပန္လာတဲ့အသံကိုၾကားရတယ္။
ကရင္သီခ်င္းေလး ခပ္တိုးတိုး ဆိုလာၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ က်ိန္းေသတယ္။
ေႁမြေပြး ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ မိလာၿပီ။
ေျခေထာက္ဆာတာတာနဲ႔ ဒီအတီးက
အင္မတန္လၽွင္ျမန္တဲ့ ေႁမြဆိုတဲ့ သတၱဝါကို ဘယ္လိုဖမ္းလဲဆိုတာ ကၽြန္မစိတ္ဝင္စားတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မအဲဒီအတီးအိမ္ကို သြားလည္ရင္း သူ႔ကို အင္တာဗ်ဴးတာေပါ့..။
"အတီး..အတီးက ေျခေထာက္လည္း မသန္ဘဲနဲ႔ ဒီေလာက္ျမန္တဲ့ ေႁမြေတြကို ဘယ္လိုဖမ္းလဲ'' ကၽြန္မစကားကို အတီးက ျပဳံးၿပီး ကြမ္းတစ္ယာထုတ္ဝါးလို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
"ငါက ေျခေထာက္မသန္ေတာ့ လင္းေႁမြတို႔ ေရေႁမြတို႔ကို မဖမ္းနိုင္ဘူးကြ.. ဒီေကာင္ေတြက လူေတြ႕ရင္ ထြက္ေျပးေရာ.. ဒါေၾကာင့္ငါက ေႁမြေပြးပဲ ဖမ္းတယ္..''
"အတီးက ေႁမြေပြးကိုေရာ ဘယ္လိုဖမ္းလဲ..''
"ေႁမြေပြးက လူေတြ႕ရင္ ထြက္မေျပးဘူးကြ.. လူကို ရန္မူမယ္ဆိုၿပီး အသင့္အေနအထားနဲ႔ ၿငိမ္ေနတာ..သူက အဆိပ္ျပင္းတယ္ေလ..
ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထီမထင္ဘူးကြ.. လာမထိနဲ႔ ေသသြားမယ္ဆိုတဲ့ မာန္ကအျပည့္.. အဆိပ္ျပင္းတဲ့ ေႁမြခ်င္းအတူတူ ငန္းေတာ္က်ားက လူေတြ႕ရင္ ေရွာင္သြားေရာ.. ေႁမြေပြးကေတာ့ သူ႔ကိုထိရင္ ဆတ္ခနဲလွမ္းေပါက္တာ.. အဲဒီေတာ့ သူ႔ေခါင္းနားကို မွိန္းနဲ႔ အသာေလးကပ္သြားၿပီး ထိလုထိခင္က်မွ မွိန္းႏွစ္ခြနဲ႔ ေခါင္းကိုအျမန္ထိုးခ်လိုက္ရင္ ဒီေကာင့္ကို မိတာပဲ..ဟဲဟဲ.. ေႁမြထဲမွာ အဆိပ္ျပင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ ေႁမြေပြးက ဖမ္းလို႔အလြယ္ဆုံးကြ.. ဒီေကာင္က သူ႔ကိုယ္သူ မာန္တက္ေနေတာ့ ငါ့မွိန္းကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး..''
"ေအာ္....''
ကၽြန္မရင္ထဲ အေတြးေတြ တသီႀကီးနဲ႔ ဖထီးအိမ္က ျပန္လာခဲ့တယ္။
အဆိပ္မရွိတဲ့ ေရေႁမြတို႔ လင္းေႁမြတို႔ကမွ အႏၲရာယ္က လြတ္နိုင္ေသးတယ္..
ငါအဆိပ္ျပင္းတာပဲဆိုၿပီး မာန္တက္ေနတဲ့ ေႁမြေပြးကေတာ့ ေႁမြမုဆိုးလက္မွာ ေသတာပဲ..
အဆိပ္တည္းဟူေသာ မာန္မာနကို အားကိုးမိၿပီး သူတစ္ပါးကို အထင္ေသးမိတဲ့ ေႁမြေပြးေတြဟာ ေႁမြမုဆိုးအတြက္ ဖမ္းရအလြယ္ဆုံးဆိုပါလား...
ကၽြန္မ ဆက္ၿပီး ေတြးမိတယ္..
ကၽြန္မတို႔ လူ႔ေဘာင္ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း လူေႁမြေပြးေတြ အမ်ားအျပား..
"ဟင္း...ငါ့ကိုလာမထိနဲ႔ေနာ္..ေသသြားမယ္... ငါ့ကို ဘာမွတ္ေနလဲ... ငါလုပ္လိုက္ရ မင္းဘဝပ်က္သြားမယ္.. ေဟ့ေကာင္ သားႀကီး..ငါနဲ႔ေတာ့ မၿငိေစနဲ႔ေနာ္..''
ဆိုတဲ့ အစြယ္တေဖြးေဖြး လူေႁမြေပြးေတြကို ေတြ႕တိုင္း ေျခေထာက္တစ္ဖက္ဆာေနတဲ့
ေႁမြမုဆိုး ကရင္ဖထီးႀကီးကို ေျပးျမင္ၿပီး ကၽြန္မျပဳံးမိပါတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ျပန္လည္ဆင္ျခင္တယ္။
စီးပြားေရးေလး အဆင္ေျပလာတိုင္း ၊
ေအာင္ျမင္မွုေတြ ရလာတိုင္း ၊
ကိုယ့္ကိုယ္ ခ်ီးက်ဴးသံေတြ ညံလာတိုင္း
"ငါကြ..''ဆိုတဲ့ မာန္မာနေတြ တရိပ္ရိပ္တက္လာေနခဲ့ပါလား။
ကိုယ့္ေခါင္းေပၚမွာ ဖထီးႀကီးရဲ့ ခက္ရင္းႏွစ္ခြ မွိန္းႀကီး လာဝဲေနၿပီဆိုတာ မသိဘဲနဲ႔
ယစ္မူးသာယာေနတဲ့ မာန္မာနအဆိပ္ေတြ ၊ မာန္မာန အစြယ္ေတြ...။
ဖထီးႀကီးအိမ္ကေန ျပန္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း
ရင္ထဲမွာ အသိဥာဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ လင္းလက္လို႔သြားပါေတာ့တယ္။
မာန္တက္မယ္ႀကံတိုင္း ကြမ္းေလးတဖြီဖြီနဲ႔ ေျခေထာက္မသန္တဲ့ ဖထီးႀကီးရဲ့ ပုံရိပ္ကိုျမင္ေယာင္ၿပီး အသိ သတိဝင္လာတယ္။
မိတ္ေဆြတို႔ ေခါင္းေပၚမွာေရာ..
ဖထီးႀကီးရဲ့ မွိန္းႀကီး ေရာက္ေနၿပီလား..
ေမာ့ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္...
လူပီသေသာလူ စာအုပ္မွ လူႏွင့္ ေႁမြယဥ္ေက်းမွု
Credit
